Kafam iki elimin arasında,
Dirseklerimi masaya dayamışım.
Oturdum kalemler sofrasına,
Defterle birlikte karşılıklı yazmışım...
İkinci şiirde gevşedi defter,
Bende biraz sonra bulurum kafayı.
Beraber sayıklıyoruz,
O pasajda olan kırtasiyenin rafındaki kitaba vurulmuş,
Bende İzmir’in bir kızına feci halde tutulmuşum.
Radyoda Zeki Müren çalıyor,kaçıncı şiir saymıyoruz.
Hesap belli ki çok kabarık ama hiç takmıyoruz...
Kadim dostum yalnız bırakmıyo beni;
Birlikte yazıyoruz şiirlerimizi.
Yazarken eli titriyo defterin,
Benimde başım dönüyo aşktan.
Daha fazla dayanamadım ayarım kaçmış,
Deftere bağırıyorum o , dünya ile arayı açmış.
Ağlamaya başlıyo, ben gülüyorum.
Birşeyler anlatıyo hepsini biliyorum.
Her ne dese kahkaha atıyorum.
Dün geceden en son bunu hatırlıyorum.
Sonra sızmış kalmışız masada...
Defter bi daha uyanamadı,
Bende zehirlenmiş hastanede yatıyorum;
Meğer dün kafayı bulduğumuz,
"Sahte Aşkmış" şimdi anlıyorum.
-kinaye lee-