0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1487
Okunma
Sapa bir kentin çocuğu olmak...
Memleketin rüzgarları ırak,
Kargaşasında şarkılar.
Yine de portakal kokulu devrimlerim,
Yine de portakal şekeri...
Kentimin yağmurları yok benim,
Ağlarım,
Bayram olur bahçemde.
Yine ağlarım.
Gök,yüzümde solar.
Gökyüzünde özgürlük sırları...
Takvimi bilmem;
Zaman hep çocukluğum.
Denizi de yok benim kentimin.
Bir okyanus kılığında özneyim.
İçimde yüzen umutlarımın boy verişleri,
Boğuluşları veda hisseleriyle,
Hapsoluşları hınzır gülüşlere,
Ben işte o koskoca okyanusta
Ben işte; sadece bir gemi
Pusulası çocukluğum, kaptanı çocukluğum, kenti çocukluğum.
