dilimdeki yeminli bütün intiharları
gözlerinde kan çeşmeleri uyansın diye
bıraktım sana
kirpiklerini söndür bana




gidişime bakarken arkamdan sol yanın
ve çığlıklar boğulurken aklımın kertesinde
gururlu bir anlamla
bakmadım ardıma
kuruyan dal misal öl diye bana




zaman kudurmuş bir veba gibi asılınca boynuna
anlayacaksın o an yabancı
dönmeyeceğimi sana bir daha
bakışlarını bir ikindi gölgesine göm
ve gözlerimi ört üzerine
adamlığını ağlatma




çok söz bildiğimi bilirsin ya
sana hiçbir şey söylemediğim kadar çok hem de
bir adamı öldüren en güzel şey nedir
bilir (mi)sin
bir kadının gömmesidir onu
buz gibi k/esen bakışlarında




bütün caddelere iz bıraktım kaçarken şehrinden
en çok sözlerimi ıslattım boğul diye arkamda
o yüzden ağzımı sana hiç açmadım
gözlerimi kapadım yine uzunca anla
denizimde yol arama




yüzüm yalın çıplak bir resim gibi uzasın önünde
yaksın yüzünü dokunan her ışık rengi
kaldırımlarda aşk kokusu büyüsün birde
her sokak lambası uyanınca ben gibi üstüne
biraz leylak
biraz gül dokunsun susuz tenine
birde ellerin güz çeperinde ölünce
özleyipte anma beni dudaklarında




ıssız bir ölüm yutarken pencereden seni
günlerden bile kaçacaksın o ışık gibi
boş ver sen dünde yazılmış hikâyeleri
aldırma
aşk öldürmez nasılsa
ve ağlamayan adamları
Eylül de sevmez bilirsin ya



...




MHD












hayateylülyirmibeş