“ Ne sen beni unutabilirsin,
Ne de ben seni” derdim bir zamanlar.
Elbette unutmaz gönül severse eğer.
Unuttuğuna ve unutabildiğine göre,
Şimdi diyorum ki,
“O beni hiç sevmemiş meğer “

Şarklılar yine seni söyler benim için lakin.
Türkülerdeki nağmelerde yine sen varsın.
Rüzgâr yine adını zikrederek eser.
Güneş yine her sabahki gibi hasetle doğar.
Yeryüzünde bir emsalim daha var diye.
İnan değişmedi, değişmez hiç bir şey.
Sen hep olacaksın bu gönülde bil.
Senden başkasına şiir yazıp söylemez bu dil.

“Madem unutacaktın niye
Ya da neden sever göründün bana” demiyorum, demem..
Senin sevdanı hissedince güldüm zira ben.
Başka da gülmedim ve asla gülemem..
Asırların ne yaşanmışında,
Ne de yaşanmamışında,
Rastlamamıştır zaman senin benzerine.
Bir başkası çıkamaz, çıkarmam asla senin üzerine.
İmzayı sen attın gönlüme inan.
Mühür sensin,
Bu sevdada bilesin ki ahir sensin.

Ağlamaz oldu gözlerim artık.
Gözümün değil akan yaşlar gönlümden gelir.
Gönlümün içini bilmeyenler gözümden bilir.
Nihayeti yok bu sevdanın yaşasam bin asır.
Gönlümün sensizlikle asla avutamam.
Sen unutsan de ben seni, unutmam unutamam..
Mustafa EROL
31.Ağ.2012
Manavgat/ Antalya