Doğarken aldığım ilk nefesim ilk güneşim
Seni başka dünyalardan görüp gelmişim
Sesini duyduğun ilk ağlayan adam benim
Amansız acıların gülüşü içindeyim

Sana gelmeden çok önce sevmeyi öğrendim
Yolcuların içinde en hazin olanı bendim
Ruhumun en derinlerinde gözle görünmezdin
En uzaktaki titrek gözlü yıldız sendin

Nice aşklar yanıp söndü gönlümün içinde
Seni sevip sevmememin yok gerekcesi de
Dönerim dünya misali güneşle birlikte
Yaratan yazmış ikimizi bir tek deftere

Neyim var neyim yoksa herşeyimi bıraktım
Sana kavuşabilmek bir tek oydu amacım
Yürümedim çağların üzerinden atladım
Ulaştım zannettiğimde en uzaklardaydın

Bil hisset ne dediğimi neler çektiğimi
Sana tutsak eden nedir böyle yüreğimi
Atardamar gibi besler sevgin benliğimi
Durdurmak istersen beni,esirge sevgini

Bendeki aşklar bir değil ki binleri aştı
Aklanmıyor yüreğim kanınla kanlandı
Dönüp bakmaz gönlüm aşklarım geride kaldı
Ruhumun bahçelerinde ayrı ayrı mezarları

Yeni doğan çocuk nasıl kahkaha atarsa
Güller öğrenmeden tomurcuklanıp açarsa
Kendi kokularını kendileri yayarsa
Sevgim oralardan gelir yoktur buralarda

Kazanmıştım sevgini öncesizden doğmadan
Aksi olsa günü gün ederdim yorulmadan
Yüzerek geçmişim kor ateşli ırmaklardan
Ayrılık lanetini indir omuzlarımdan

Dünya Şairi Yunus Öztürk