15
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2626
Okunma
Bir ben kaldım
p a r a m p a r ç a
bir ben
bir de sen
içimde can çekişmekte olan…
saplanıyor yokluğun can boşluğuma
hançer gibi
canı acıyor yürek çıkınımda taşıdığım anıIarın
âşık olmak aşkı bulmak değilmiş
anladım
paralayışımda kendimi delice ...
düşmüştüm çoktan mum karası dudaklarına
sarhoştum körkütük aşktan
lanet olsun!..
kucaklıyorum özlemleri giyen resimleri
her yanımda hasret
her yanım sen(s)sizlik
dönsem hangi yana ...
yansıyor yüzüm kalbimde kırılan aynalarda
kanatıyor kırıklar düşlerimi...
o y s a
ölmüştü çoktan içimde uçuşan kelebekler
ve çoktan göç etmişti
kalbimde çırpınan kırlangıçlar
son defa öper gibi bir ölünün gözlerinden
uçup gittin sen...
çıplak umutlarla kalakaldım düş yanında
duvarlar kör
dilsiz duvarlar
duvarlar sağır…
boğulurken avaz avaz seste
sağır mı kesilmişti tüm kulaklar
hiç mi duyulmuyor yoksa?
topluyorum gözyaşlarımı şimdi
hayatın avuçlarına döktüğüm
bin parçaya bölünen ruhumu
gölge oyunlarını
hasretini dört yanımın
sancısını sol yanımın
t o p l u y o r u m
ruhumun sur’una üflenen yalnızlığımı da…
uykusundayım kirpiğimdeki sensizliğin
vurulan çocuk gibi rüyasında
düş yorgunuyum…
çöküyor aşkın ikindisi
zemheri gecelerime ...
elleri soğuk, boğuk nefesim
sensizlik kadar...
eskittim güfteler
ucu hasrete dokunan
adına sen dediğim
aşk, sensizliğin sureti
ayrılık gölgesi…
y ı k ı y o r u m
göğsümdeki sevda lekesini
yakıyorum içimi zehirleyen cümleleri
sarıyorum içimde kanayan yaralarımı
astığından beri ömrüme yokluğunu
k a l b i m d e
t/aşıyor gidişinin ayak izlerini
veda kokan tüm aşklar...
Ayten Erdogan (Dolunay )
5.0
100% (14)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz