Bu yalan dünyada bir gün olsun gülmedim
kime güvendim ise hayal kırıklığına uğradım
hüzünler içinde kaldım her zaman
kaderin böyle yazılmış deyip
teselli ettiler bu günün dönümü aratıyor hep
bu nasıl kader anlayamadım
bu nasıl hayat bilmiyorum


Mutluluk için attığım her adım
bir uçurum oldu acıyla doldu
her günüm her gecem
artık her şeye boş veriyorum
umutlarım tükendi yaşama
hevesim bitti neden yarabbim
neden bu acılar bu dertler
bu dünyada bir günahkar ben miydim
bilemedim gözlerim yaşlarla doldu
acım dinmedi her zaman yalvardım
Allah’a bir gün güldürmedi,

Ne acı imtihanlara tutuldum yarabbim
sevmek sevilmek hakkım değil miydi
belkide değildi bilmiyorum
adına yaşamak denirse yaşıyorum
galiba ölmedim hala nefes alıp veriyorum
sevgisiz ve umutsuz bir şekilde
yaşadığımız gençlik yalan oldu
yüreğim acı ve kahırlarla doldu
aradan yıllar geçti yinede
bir gün mutlu olamadım yar
anladım ki hepsi kader kader sevgili

yazan. Ömer karagöz
27.8.2012