Bir bez bebeğim var kendimi bildim bileli
Adını masallardan esinleşip vermiştim ,
Peri idi....
Sarı bukleli,mavi gözlü,
pembe yanaklı,mor elbiseli.
Hiç yalnız bırakmadı beni,
hayatıma girdi gireli.
Anlatırdım,
içimde gizlediğim hislerimi.
Teselli bulurdum,
gülüşlerinin kenarında saklardı beni.
Fakat günler kovalarken birbirini ,
girerken hayatıma birileri
Yaşattılar,
ikimize de hayatın acı ve gerçeklerini.
Aglattılar,
yatagımın kenarında Peri ve beni.
Kırıldık günlerce ,
dagıldı hislerimiz cam gibi.
Dokundular ruhumuza ,
elleriyle kirli kirli.
Kirlettiler hem beni ,
hem de bebegimin mor elbisesini.
Gülüşlerimizi çaldılar bizden,
yaşattılar ihaneti.
Gömdüler ,
çıkarlarının çukurlarına diri diri.
Ne zormuş,
şu dünyada ayakta kalmak adam gibi
Pislik insanların yakasına yapışmak istiyorum ,
Öyle kin doluyum ki
Ne istediniz bizden,
kaydırdınız gökyüzündeki sevgilerimizi.
Soldurdunuz içimizdeki inancın renklerini,
mutlu olabilecek misiniz ki???
Zannetmem !!!!!.
Çünkü çekecekler bir gün ettiklerini
Herkesin çocukluğunda vardır ,
PERİ gibi sevdiği....
Umarım ,
onlarında büyüdükçe yok olmaz tüm hayalleri
Haydi gidin ,
sıkı sıkı sarılın en sevdiginiz oyuncagınıza şimdi
Birlikte direnecegiz hayata ,
izin vermeyeceğiz ezmelerine der gibi…………ŞAİRE ARZU GÜNAL/29.8.2013 20:25