Güneşimi vurdular anne.
Karanlığın içinde üşüyorum.
Ne olur serumdan kararmış
Ellerimi yüreğinle tut.
Ninnilerde akıttığın gözyaşlarınla
Sıcak kollarında uyut beni.

Umuda kanatlanmış dallarımı
Büyümeden kırdılar anne.
Yüreğim karanlığa mapus olmuş
Onca acı içinde kücük ellerim solmuş.
Ne olur dualarında büyüt beni anne.

Güneş ne zaman doğacak hücrelerime ?
Ne zaman korkmadan
Delicesine sarılacağım yüreğine ?
Her nefesim sanadır anne.
Ne olur acıların içinde büyüt beni.
Ağlama anne,
Her gözyaşın hançer diye girer yüreğime.
Ne olur acıya inat gülümse anne,
Her gülüşün merhemdir derdime.

Gögümden yıldızları çaldılar anne.
Ne zaman sana cicekler alacağım ?
Ne zaman ellerini delicesine koklayacağım ?
Olur da dayanamazsam bu acıya,
Cennete düşen yağmur damlası olup
Yüreğimde büyüteceğim seni.

( Bu şiir İst. Cerrahpaşa Hast. yatan Görkem bebeğin serum yemekten kararmış ellerine ve annesinin ağlamaklı ninnisine yazılmıştır. Tüm hastalarımıza şifa niyetine bu satırlar kabul olur... )

24.05.2006 12.38