gül bahçeleri, ıtır ıtır gül bahçeleri etrafımızda
iki deli gibiydik aşkımızın esaretinde semaha durgun
vuslatın sonsuzluğuna aldanmıştık sarhoş sarhoş
ve anlamsız bir sabahtan yılların ardına sarktık

düşünüyorum düşlerimdeki senin düşler ötesi gülüşünü
kıvrak bir hasret düşlüyorum anı anı çizilen ince kaderimde
sen bir düş kraliçesi, ben düşlere kıyan bir elçi
uzaklaştıkça uzaklaşıyor ve büyüyorsun zihnimde

aklımın bir köşesinde billur sesin kanatlanır
bir zamansızlık saklı sanki, özlemli
tüm evler mülteci dolar sensizliğimde
tramvay durağını andırır gidişinin izleri...

her şey böylece harman çorman sen gidince
ne göz yaşı, ne keder, ne de evhamlı histeriler
sensizlik avuç içlerimde yüzüme gülümser
yokluğun varlığın kadar güzel yüreğimde
yokluğun her an seni hatırlatıyor ya,
belki ondandır...