Nasılsın,
boş ver beni şimdi.
Söyleme bir şey.
Biliyorum, üzgünsün.
Vicdanın rahat değil.
Biliyorum evet, anlıyorum seni.

- Hayır anlamıyorum.
Seni hiç mi hiç anlamıyorum,
ne kalbini, ne düşüncelerini.
Zaman ilaç falan da değil.
Geçecek diyorlar ama geçmiyor.
İçimde bir yerlerde mevsimler geçiyor,
yaprak dalına küsüyor,
yağmur yağıyor, kar düşüyor umutlarıma,
ama ben hala seni seviyorum.
Aynıyım, değişmedim hiç.
Nasıl bıraktıysan öyleyim.
Yine yazıyorum, çiziyorum.
Şiir kokuyor sol yanım.
Sen yoksun artık, sensizlik var.
Sen harcarken umutlarımı bozuk para gibi,
benim aşka borcum var.

Seni anlamıyorum bu defa.
Anlayacağım varsa da yoruldum.
Gücüm yok.
"Neden" soruları beynimde ahenkle dans ediyor,
fonda eski bir şarkı.
Seni özlüyorum’lar birikiyor kalbimin mühürlü
odalarında.
Dile gelmiyor.
Zaman; beni sadece büyütüyor. -


İyiyim ben, böyle olması gerekti haklısın.
Mutluyum,
aklın kalmasın.