Ruhuma huzur veren elâ gözlerin nerde
Bahar yağmurumdun sen, tenimde ıslak ıslak
Çöle döndü yüreğim koyup gittiğin yerde
Şemsiye açtım sana, yağsan da gönlüm kurak

Yoruldum ardın sıra kovalamaktan seni
Yıktın virane ettin açacakken gül şeni
Bir gün pişman olacak arayacaksın beni
Lâkin yolumuz bitti vardığımız son durak

Söküp aldın içimden sana ait ne varsa
Anılarım ağlarsa, fotoğraflar yanarsa
Gün gelip özleyince dilin beni anarsa
Öldürdüğün sevdamın başucunda mumlar yak

Bir selâmı çok gördün sildin bütün geçmişi
Ektiğini biçecek bu dünyada her kişi
Öyle olsun bakalım sen çokbilmiş er kişi
Sözüm yoktur sözüne sen ustasın ben çırak

Helâl değildir hakkım, biriktirdim bin bir ah
Aşkın için döktüğüm gözyaşlarıma günah
Eğilmesin hiç başın, düşmez kalkmaz bir Allah
Al götür servetini, şu selvili köye bak


ŞERİFE ÇINAR / 29.05.2012