Kalemi hüsrana banıp yazmaktan
Utancı eşmedim şiir yüzünden
Yüreğin hatrını anıp sızmaktan
Usancı deşmedim şiir yüzünden.

Bana ne sevdadan bana ne aşktan
Başına taç edip taktığın meşkten
Yeter sürüldüğün saraydan köşkten
Haline şaşmadım! Şiir yüzünden.

Her zaman olmadık işler buldurdu
Fikrine bir sürü düşler doldurdu
Solu süründürse sağı öldürdü
Keyfime düşmedim! Şiir yüzünden.

Felsefe diyerek söze başladı
Arzı topa tuttu göğü taşladı
Altımı yakarak suda haşladı
Bir türlü pişmedim şiir yüzünden.

Maşuğun gördüğü düş olamadım
Sofraya konulan aş olamadım
Kârunun yanına eş olamadım
Varlığa düşmedim şiir yüzünden.

Bu aymaz gönlümden çoktur bıkalı
Gülmedim bu yola çıktım çıkalı
Talihe kör kurşun sıktım sıkalı
Süründüm koşmadım şiir yüzünden.

Ne yoldaşım oldu nede sırdaşım
Ne yârenim idi ne arkadaşım
Olsa da belâ da zavallı başım
Haddimi aşmadım şiir yüzünden.

Ele gülen talih bana görünmez
İftira etmekten bıkıp erinmez
İşlediği günah kolay arınmaz
Dalına basmadım şiir yüzünden.

Değirmen taşına sürdü ağarttı
Başıma çorabı ördü ağarttı
Visalin boynuna vurdu ağarttı
Yinede küsmedim şiir yüzünden.

YASEMEN AKYÜREK 24 AĞUSTOS 2012 ANKARA