ve kendimi
vurmak istiyorum yerlere
bir sebebi olmadan
açılmak,
dönüşü olmayan
son seferlere
kaygısız..
hayat o kadar güzel işte..
bir o kadar da
engel var
doyasıya yaşamaya..
ondan böyle
yazıyorum...
sarmaşıklara dolandığımız
ölgün bahçesinde
başımızı hiç kımıldatamadan
gülümseyerek battığımız
bu bataklıklar niye?
artık
kalem yetmiyor
hissettiklerime..
beni derde düşüren bu körolası bağlılık
nereden çalındı üzerime...
canım yanıyor benim canım,
hissedipte anlatamadığım
bir şeyler var..
açıp kollarını
bekliyor işte dağlarım
önümde bir türlü ayrılıpta
yanına varamadığım
özlemler..

kim icat etti bu loş evleri,
vakitlere çakılıp
tavanarasında tahtadan bir ömür,
hayat yoksa böyle
elin kolun bağlanıp çivilenmek midir?

ölmek gerek ölmek
her gecenin sonunda
devrilmek göz kapaklarından
ve doğrulmak her sabah,
doğrulmak yeniden
altında yıldızların..

24.08.2012