Bıktım artık yoksulluktan , darlıktan.
Bıktım engelinden, bıktım zorluktan.
Usandığım insan denen varlıktan.
Yılsın sabret sus be ağlama gözüm.

Yaşadığım hayat ,hayat değildi.
Ne kimseler sordu ne halim bildi.
Canım dediklerim defterden sildi.
Silsin sabret sus be ağlama gözüm.

Akar iken içime gözüm seli.
‘’Gülmek’’ dedim.’’Gülmektir en güzeli.’’
Cümle alem beni zannetti deli.
Bilsin sabret sus be ağlama gözüm.

Ümitlerim birer birer yıkıldı.
Boğazıma nice halka takıldı.
Felek bile beni düşmanı kıldı.
Kılsın sabret sus be ağlama gözüm.

Yine bastım bağrıma kara taşı.
Yandı derunumda hasret ateşi.
Koktu ama kaldıran yok şu leşi.
Olsun sabret boş ver ağlama gözüm.

Per perişan oldum belim büküldü
Dost kınadı, düşman üstüme güldü.
Dediler ki: Aşık Sami de öldü.
Ölsün sabret sus be ağlama gözüm.