8
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1235
Okunma

Odamın penceresinden sızan umutla açıyorum gözlerimi
Dünden kalma bir telaşla
Endişeli bir günün hazırlığına başlıyorum
Bir avuç renkli iksir indiriyorum mideme
Asit kaplıyor yüreğimin çukurunu
Bir küfür savuruyorum yarım ağız
Bu dünyanın gelmişine geçmişine
Bir ayakkabımı içerde bir ayakkabımı dışarda giyiyorum
Aynen hayatın bir içinde bir dışında ötelediğim yarım duygular gibi
Atıyorum kendimi yarın endişeli bugünün içine
Bina kokuyor heryer
Kuşlar bile bezgin ötüyor
Çöplerde umut arayan amca dokunuyor gözbebeklerime
Görmemezlikten geliyorum, koşar adım kaçıyorum
İnsanlık tartıyor küçük bir yavru
Yüreğimin teline dokunuyor
Masum ama adam bakışları
“Allah ne muradın varsa versin” diyen teyzeye
“Ne olur muradımın üzerine pazarlık yapma” diyorum.
Ağaçlarda şişeler asılmış
İnsanlık topluyorlar içine
“Kapaklara mı kalmış engelli kardeşimin umudu” diyorum
Selam gönderiyorum ulu çınara
“Sen bile bu kütük halinle bizden daha insansın be”
Bir gazete haberi ilişiyor gözüme
“Türkiye şehidine ağlıyor”
“Onlar Myanmar’a ağlıyor”
“Komşusu aç yatarken tok uyuyan bizden değildir” sözü
Çınlıyor kulaklarımda
Evin içindeki çocukların açken
Komşuyu doyurmak sana mı kaldı diyen sesi
Susturamıyorum bir türlü içimde
Kendi evinden fidanlar toprağa giderken
Sen kimin yasını tutuyorsun devlet baba
Timsah gözyaşlarıyla
Eyy izbe bina ömrümü yedin
Yine yolum bağrına düştü
Lösemili yavrusuna ağlayan bir ana
Yüreğimi dağlıyor
Kimisi dökülen saçlarına ağlıyor çocuğunun
Kimisi dökülen umutlarına kefen giydiriyor
Yaşlı bir teyze kendini paralıyor derdini anlatmak için
Ne doktorlar biliyor dilini
Ne o doktorlara anlatabiliyor derdini
Ve hastalıkta dil bilmiyordu işte
Kimi zaman anlatamadığın dilden vuruyordu sineni
Boğazım düğümleniyor
Derin bir nefes alıyorum
Çok şükür nefes alabiliyorum
Hala umut var demek
Mutlu muyum?
Hayır
Az evvel mutluluğumu
Bir sokak çocuğunun
Gözlerinde bıraktım
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)