Dört mevsim baharsız kışı yaşayan
Bir benim sanırsın koca âlemde
Dağları sırtlamış yalnız taşıyan
Bir benim sanırsın koca âlemde

Sularla durulup sularla coşan
Elbet yorulacak gölgeyle koşan
Her yarış sonunda başa ulaşan
Bir benim sanırsın koca âlemde

Aşikâr sandığın sırlı yaşamı
Bunca yaratılan âlem boşa mı?
Bir ömür yaşayan birtek akşamı
Bir benim sanırsın koca âlemde

Emekle eğirip sevda dokuyan
Gece ezberleyip gündüz okuyan
Sevgili bağında sevda şakıyan
Bir benim sanırsın koca âlemde

Tipide terleyip ateşte donan
Öğünde ekmeği acıya banan
Tek vücut oluşmuş canında canan
Bir benim sanırsın koca âlemde

Konup göçenlerin acısı düşer
Kuşların ötüşü derdini deşer
Kaderine küsmüş zavallı beşer
Bir benim sanırsın koca âlemde

Geçirmiş ömrünü boşu boşuna
Dostun ettiğini çekmiş döşüne
Ağlayıp sızlayan kendi başına
Bir benim sanırsın koca âlemde

Suretler ak kara ışığın sönmüş
Hayatın çarkında ha bire dönmüş
Son halin kaygısı içine sinmiş
Bir benim sanırsın koca âlemde

Kalender yaşayan söylemez ele
Feryat azap verir susunca dile
O yüzden öfkeyle bakan bülbüle
Bir benim sanırsın koca âlemde


23. 03. 2007



Haşim Kalender