Doksan iki şubatı ayın yirmi altısı
Şafakla beliriyor ermeni karaltısı
Silahsız sivillerin silahıdır baltası
Bu esaret kalkacak size gelecek sıra
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Oturmuş düşünürken bahtı kara hocalı
Kurşuna dizildiler çocuk, gençli, kocalı
Vahşetin vahşileri andırırıyor deccalı
Esir düşmüş Karabağ sargı tutmuyor yara
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Ana karnı deşilir sabileri yüzerek
Emeline ulaştı başlarını ezerek
Öç almışlar soyumdan kanlarında yüzerek
Köşede siner köpek başı gelince dara
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Ortağız de, de hele ermeniyiz der iken
Taşarsa boğulursun içimizde biriken
Utan insanlığından daha fırsat var iken
Dışı insana benzer içi dersen kap kara
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Ulu çınarın dalı sınırları yırtıyor
Katillerin katlini yandaşları örtüyor
Azarbaycan gönlümde dünyaları tartıyor
Tek millet iki devlet düşünmeli Ankara
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Soykırımdan bahseder yaptığına bakmadan
Yıkılmayız bilir ki bu birliği yıkmadan
Uyuduk uyuttular milleti ayıkmadan
Nifak tohumu saçtı Karabağ ve her yere
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Kahramanmaraş’lıyım madalyalı tek şehir
Fransa’nın döşünde sindirmediği zehir
Gâvur gâvurluk eder müslümanlara kahır
Büyük birlikteliği özlemiştir yer küre
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

On üçünden çocuğu çivileyip yüzerken
Kanındamı donmadı günlüğüne yazarken
Sorulur demedin mi masumları dizerken
Hesabın görülecek ölsem bile bin kere
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Dünya bunu bilsin ki o sınır çizilecek
Karabağ’da kol kola hilalle gezilecek
Bunca adaletsizlik birlikte çözülecek
Ağlamam şehitlere yürüyüşleri yâre
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara

Kalender’e kardeştir ayni kanı taşıyor
Ermeni’nin ettiği çizmeleri aşıyor
Soy kırıyor köpekler kör yarayı kaşıyor
Türk’tür öyle olacak nefes alan her yöre
Ermeniyiz diyenler ses vermiyor bu ara



26. 02. 2012


Haşim Kalender