Sırtı peki karnıda tok
Yâr’in bundan haberi yok
Onulmaz yaralarım çok
Yâr’in bundan haberi yok

Dinmez gözümdeki yaşlar
Aşk ateşi teni haşlar
Birşey desem kullar taşlar
Yâr’in bundan haberi yok

Açsam derdim eller kınar
San ki Kader beni sınar
Gözüm oldu kanlı pınar
Yâr’in bundan haberi yok

Canım fedadır yoluna
Girip oturdu soluma
Taksaydı birde koluna
Yâr’in bundan haberi yok

Sundum neyse olan varım
Yara sardı bütün bağrım
Duyulsun yâr bu son çağrım
Yâr’in bundan haberi yok

Kör etti gönül gözümü
Dertler bürüdü özümü
Sönmeyen sevda közümü
Yâr’in bundan haberi yok

Bahtımı açtım hüdaya
Gelsem bir daha dünya ya
Eller yürüyorken aya
Yâr’in bundan haberi yok

Bir volkan kaynar özüm’de
Tütüyor YÂR hep gözüm’de
Yoktur yalanım sözüm’de
Yâr’in bundan haberi yok

Der DURAK’ım düştüm aşka
Bendeki dert bir bam-başka
Kader ağlarını başa
Örüyorum haberi yok

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ