2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
746
Okunma
Şimdi koyu ölümler takıyorum saçlarıma.
Ve laciverte boyuyorum gözlerimi.
Ağırlığını alsın diye ayrılığın. Özlemekten
Çelimsiz bir surete dönüşen yüzümü
Vücuduma iki beden küçük gelen eklemlerimi
Karşısına geçip hüznüme baktığım aynadan.
Görüyorum.
Ama bu ağrıyı
Renklerin gizleyemeyeceğini göremiyorum.
Birşey olmalı diyorum,
Bir sesli harf, bir sus, belki anısı biz olan bir öpüş.
Oysa beklemekti diri tutan ağrıyı.
Ve kahinlerin önüne düşüyordu kağıtlar.
Sonra derin bir susuş.
Ve ruhum inceldiği yerden koptu kopacak.
İntiharın hangi tonuna boyamalıyım ömrü mü.
Bekle.
Doğru soru şu olmalı.
İntiharın hangi rengine boyadın sana büyüttüğüm aşkı ki.
Ölmek arzusu ayrılmaz oldu kapımdan.
1682012/R
5.0
100% (4)
Cevap Yaz