Ruhumda ayak sesim, mechule bu yolculuk
Attığım her adımda kendimden uzaktayım !
Diyor ki son nefesim : mechule bu yolculuk
Ben benim içimdeki en büyük tuzaktayım !

Yollar beni yürüyor, içimde kaldırımlar..
Ruh bedenden bi-haber avare bir yolcuyum !
Gelip beni buluyor Fizanda yıldırımlar !..
Sanki ya ben sokakta terkedilmiş çocuğum..

Gözleyen yok yolumu hedefimi kaybettim ;
Kainatla birlikte raksedip duruyorum !
Arıyorken ölümü hedefimi kaybettim ;
Bu kimsesiz sokakta kendimi soruyorum !

Dindirsin şimdi beni acılarım dindirsin ;
İçimdeki çocuğun figanını dinleyin..
Dört kişi tutup beni makberime indirsin..
Kimsesiz ölmek neymiş ey ekabir anlayın !

Cebimde çaresizlik volta volta erirken ,
Kaç gece sabah ettim dilimde bir ıslıkla ..
Şu zifiri karanlık güne yerin verirken ,
Düşlerle vedalaştım yerdeki taş yastıkla !

O kadının kokusu sindi diye taşlara ,
Gençliğimi bu yolda öylesi arşınladım !
Ciseleyen şu yağmur eşlik etsin yaşlara ,
Kaldırım öksüz kalsın gölgemi kurşunladım !..

Yarına taşır diye beyhude yürümüşüm..
Mazileri önüme serdi durdu yıllarca !
Nefes alıp vermeme aldırman çürümüşüm ;
Kaldırımlar bu dizi yordu durdu yıllarca !


Necip Fazıl görseydi halime üzülürdü..
“Ne yaptın be A..zade kendine yazık ettin”
Diye gelir yanıma öylece büzülürdü..
“Sen bu kaldırımlarda koca ömrü tükettin”


31/07/2012