Bazen öyle yaralanıyorum ki, Kanadım kırılıyor, Göğsümde bıçaklar, Kanamam durmuyor... Bazen öyle acıyor ki yaralarım, Üzerine ne kadar tuz bassam az geliyor, Beni yaralayanın kendi canımdan, kanımdan olması, Acılarımı daha derin, daha kuvvetli yapıyor, İnlemek bile çare etmiyor, Susmak, karanlığın içinde kaybolmak istiyorum, Susmak, ve bir daha hiç konuşmamak...
Paylaş:
2 Beğeni
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
insanı yaralayan herşeyi aşktan, meşkten biliriz, ama gel gör ki, derin yaraların unutulmazlarındandır eş-dost-akraba yaralamaları... düşünebiliyor musun, yıllar önce (yani gençlik dönemimde) gurbetten gelmişim, kardeşime iş yerinden telefon ediyorum (o zamanki tlf. şartları da malum), iş çıkışı falan meyhaneye gel de, iki cilalayıp sohbet edelim, diye... Bana aynen şunu söylüyor: "ben, senin adım attığın yollara adımımı atmam!" Yani ben ,çk,iciyim, o müslüman...:) Sadece bu dialogdan sonra, ne aradım, ne de sordum onu bir daha... işte basit ama etkileyici bir yakın kırıcılığının açtığı yara kabuk bile bağlamıyor... Bir de insan aşklarda affetmeye meyillidir de nedense diğer ilişkilerde bu meyilden biraz uzaktır... Sevgiyle kal güzel kızım...
Çok güzel örneklemişsin Kemal amcam, keşke aranız böyle tatsız bir sebepten açılmasaydı, işte insan sevdiklerine değer verdiği için yaptıkları en ufak bir harekete çok kırılıyor. Fakat dediğiniz gibi aşk, annelik, babalık ve evlatlık gibi sosyal rollerde affetme daha kolay oluyor, sanırım içgüdüsel bir şey :D tabi ki de hayır...verilen emekler, çabalar, fedakarlıklar, paylaşılan güzel anılar, sevinçler, mutluluklar, hüzünler, ayrılıklar, daha nice nicesi...aramızdaki bağları kuvvetlendiren kırılmaz yapan.
Çok güzel örneklemişsin Kemal amcam, keşke aranız böyle tatsız bir sebepten açılmasaydı, işte insan sevdiklerine değer verdiği için yaptıkları en ufak bir harekete çok kırılıyor. Fakat dediğiniz gibi aşk, annelik, babalık ve evlatlık gibi sosyal rollerde affetme daha kolay oluyor, sanırım içgüdüsel bir şey :D tabi ki de hayır...verilen emekler, çabalar, fedakarlıklar, paylaşılan güzel anılar, sevinçler, mutluluklar, hüzünler, ayrılıklar, daha nice nicesi...aramızdaki bağları kuvvetlendiren kırılmaz yapan.
her nefes aynı dertten sorgular kendini suçlu kim bilinmez ama bildiğim tek şey günah keçisi olan çok yürek var saygılarımla selam olsun yazan yüreğinize ...
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz