Yıllardır hasretim, ey Sivas sana.
Söyleyişim içten mahsustan sanma.
Bir gün kurtulurda, dönersem sana.
Aç bana kolların, seni özledim.

Gardaşlar dağını, sıcak çermiği,
Bütün köylerini, ilçelerini,
Acıyurt, Yazıcık, Başören’ini,
Kangal’ını, Şarkışla’nı özledim.

Akdeğirmen deki tatlı suyunu.
Bahçe içindeki serin kuyunu.
Çağrı kahvesinin acı çayını.
Sokağımı,mahallemi özledim.

Madımak, evelik, çakır dikeni.
Sende koyup geldim, boyun bükeni.
Yiğitler, Çiçekli, Karşıyaka’nı,
Dört Eylül de nazlı yari özledim.

Çifte Minareni Gök Medreseni,
Meydan Camii’nin taş minberini,
Ece Mahalleni, yıkık kaleni,
Anam, babam, kardeşimi özledim.

Çoraktepe’deki tozlu yolunu,
Kızılırmak’da ki eğri köprünü,
Kışın ayazını, yazın tozunu,
Kısacası sende, seni özledim.

Fikret DUMAN
Pervari-1987