Bir Adım Kala
Bir sabah kapı çalıyor
uykulu gözler ve sabah mahmurluğu ile beraber kapıya yöneliyorsun
öyle biri duruyorki karşında
birden ellerin titriyor
yürek denilen mangal vâri bir şekilde yanıyor
ve diyorsunki
o geldi O MUTLULUK..!!
Sonra birden kendını topluyorsun
ne mahmurluk kalıyor
nede geceden kalma kadehlerin agırlıgı
İçin içine sığmıyor
sen cennettten gönderilmiş bir melek diye düşünürken
içeri buyur ettiğin O
Senden İlk söz Olarak Canını İstiyor
Canını İçinde O Olduğunu Bile Bile..!
Elin Kolun Öyle Bağlanıyorki
Geriye Söylenecek Sözler Bile Bogazına Düğümlenip Orda Kalıyor
Artık Ne Sözler Nede Sözlere Yaşaran Gözlerin Anlamı Kalıyor Çarersiz Ve Boynu Bükük Şekılde Sen Cennetten Geldiğini Zannederken O AZRAİL Kılıgında Karşına Cıkıyor.