Yırtın perdeleri, lacivert lambaları soldurun
Bulutlar ağlattıkça camları
Gözlerinizi sarı yoksul acılarla doldurun

Karanlığın parmak uçlarında öksüz bir ayım
Şehrin yanağını süsleyen isli bir dolunayım
Çekilir el ayak,artar gecenin siyah demi
Dokunun hele anlarsınız,
Gövdemi her akşam kanatan matemi
Firakı lisanımdan ayırıp,
Vuslatla gönlümü avuttum
Dumansız bacaları baykuş sesleriyle uyuttum

Şakaklarından nur süzülen ihtiyar bir dervişim
Herkesi, ama herkesi karşılıksız sevmişim
Mahyalara aşık, saba ezan sesiyim
Yanık avuçlu bir şakirdin ıslak seccadesiyim
Dokundukça damlalar cama
Ardısıra perdeleri aralayın
Kimler ağlatmadı ki beni
Biraz da siz yaralayın

Kaldırımlar başında eski bir sokak tasmasıyım
Uykularımı masallar çaldı
Mor zambaklar,sarı papatyalar ortasıyım
Kelebekler acır yalnızlığıma bir bir ölür
Utanır yoksulluğumdan yıldızlar kaybolur
Köprü altından gelir çocuklarım
Elleri uçurtma teli
Yanaklarımı okşar kuşların tüyden eli
Bakarım parklara avaz dolusu sitemle
Demkeşlere yarenlik ederim antik gövdemle
Sarı yoksul saçlarımla yolları yıkayan ışık tasıyım
Yorganı yırtık, pijaması pejmurde,
Yolsuz bir sokak yosmasıyım

Yırtın perdeleri,
Lacivert lambaları soldurun
Damlalar ağlattıkça camları
Gözlerinize sarı yoksul acılar doldurun.


Sokak lambası
Ya sustur bu acı şarkıyı,
Ya da acımı dindir
Sokak lambası
Mehtapsız gözlerime kirpiksiz kefendir