Eskiden çiçeklerim vardı, renk renk açan

Misler gibi kokan bir ben vardım

Güneş gibi parlak, ateş gibi atak

Şimdilerde gelişim kitaplarından alıntılar yapıyorum

Kendimi unuttum.

Bir anılar kaldı, bir yazılar, biraz mektup, bir kaç satır şiir ve fotoğraflar

Hepsi bu .

Hayatını tükettin, ne için, diye sorsalar

Bir hiç derdim.

Dönemsel arzular, dönemsel hayaller


Hiçler buyuyor içimde koca bir boşluk oluyor

Hep arıyorum, aslında aradığım kendim.

Bana benzeyen beni aradıkça, umutsuzluğum buyuyor

Çünkü kimse ben değil .

Bana yakın bulduklarım benden gidiyor

Ben ise hala yapayalnız, hala benim olan, seni, arıyorum.

Her okuduğum yazıda, şiirde.

Kendimden kopup, ruhumu sunuyorum, yine olmuyor

Kayboluyorum boşluklarda.

Yine ay doğacak bu gece

Güneş batacak sabahlarda ve ben o batan güneşlerde yine öleceğim

Ölüm kokan bir sabahta

Ölüm kadar güzel.