a d ı  seninle başlasın şehrin ana caddelerinin
pusulasız y ö n l e r şahidim bu a ş k’ta
anıt mezarım olsun t e k dikili taştan ibaret
toplansın c ü m l e âlem lanet okusun
yaşadığım her güne çentikler atayım 
u k t e m içimde kalsın
i s y a n ı m artsın, g ü l m e yin sakın 
kimliksiz akınlar çoğalsın ülkemde
göçmen k u ş lar yuva kursun 
çatımın gök yüzüne dayalı yerinde
her a d ı m atışta menzile açık
ç ı ğ l ı k lar yükselsin bacalardan is yerine
us’ um hayretler içinde
mülteci yanlarım baskınlarda y a r a alsın 
kusayım nefreti kaldırım t a ş larına 
kanasın s e n li yarınlarım 
alev alsın düşlerim k e n a r ından 
t u t u ş sun ellerim yansın 
canım a c ı s ı n derinden 
ben sana t u t s a k
ben sana h a s r e t...





korkularımın gerçek yüzü; terminal salonlarında bekleyen yolcunun y a p a y a l n ı z kalmışlığı gibi şaşkın 
ben s a r h o ş 
ben f i r a r i...






g ü n a h ı m çok 
kabul e t m e s i n araf bile 
bırakın beni gecenin ayaz koynunda 
sen yoksan b u şehirde
perişanım 
a n ı l a r ı m a ola ki d o k u n m a y ı n 
mevsimler g e ç s i n üzerimden 
tutup kollarımdan 
sakın k a l d ı r m a y ı n 
ayyaş hâlimle sokaklarda 
bir başıma k a l ı p
s e n s i z liğin kollarında 
s ı z a y ı m...