Seni unuttuk sanma atam,
Biz her geçen gün, biraz daha arıyoruz,
Her geçen gün ,seni anarken,
Seninle, çığ gibi çoğalıyoruz.
Unuttuk ! sanma atam,
Bizler, senin öz be öz çocuklarınız,
Senin yolunda çoğalıp,ilerleyip,
Senin izinden yürüyoruz,
Biz hala bıraktığın mirasta nefes alıp,
Anadolu’yu seninle soluyoruz,
Parçalamaya çalışanlar olsa da.
..../....
Unuttun sanma,atam
Çocukluğumda öğrendim ninemden,
Büyüklerimden, seni yaptıklarını,
Çanakkale. Sakarya, koca tepeyi,
İlk hedef, ak deniz deyip,
Düşmanları, nasıl denize döküğünü,
Bize bu vatanı, nasıl miras bıraktığını,
Büyüklerimizden, nutkundan öğrendik,
Unuttuk sanma, atam.
..../...
Bizler, senin çocuklarınız atam,
Anamız da babamız da ! sensin,
Sen olmasaydın, biz açtık sefildik,
Düşman elinde, esir köleydik,
Esir gibi yaşardık, öz vatanımızda,
Hürriyeti verdin, vatanı verdin,
Soluk alacak, yer verdin atam,
Unuttuk, sanma.
..../....
Bilir misin atam, bir suçum var sana karşı,
O da, daha çocuk olmamdan,
İmzalı bir resmin vardı, çok eskiden,
Deden kalma, yadigar,
Onu babamın sakladığı yerden çaldım,
Hatıra defterimin, en başına yapıştırdım,
Çünkü, seni çok seviyordum,
Kayboldu, daha sonra defter,
Şimdi, o çocukluğuma kızarım,
Hatırana yanarım, af et beni,
Af et, atam.

a.yüksel şanlı er