Bedenimin ruhuma dar geldiği anlardayım yine
Sebebi isyanın kendini şelale gördüğü vakitler
Ya da şelalelerin isyanlara imrendiği demler
Üzgünüm, derdim yine bu gece tüm kederler!

Bu gece yine
Aç çocuklar geliyor gözlerimin önüne
Onların üzgün suratlarını resmetmiş kareler ve de!

Sonra acı çeken anneler
Onların bir parça ekmek için çektikleri çileler!

Kim ve ne olduklarını bilmeden
Birbirine kurşun sıkan eller
Toplar tüfekler!

Ve her zamankinden daha koyu renkte
Anlamsız yere akan kanlar
Ölüme terk edilmiş o masum insanlar!

İsyanım biraz daha korlaşıyor bu gece
Çaresizlikleri oklar fırlatıyor yüreğime
Ve tam isabet hepsi de!

Çatlamaya başlıyor yüreğim
Kanıyor yüreğim
Ve yüreğim paramparça yine bu gece!

Ve ben bu gece
Biraz daha ısırgan otu oluyorum kendime
Çareler aralıksız üretilip duruyor zihnimde
İsyanlarımın dikenleri ise yüreğimde!

Bedenim, ruhumu bir yere sığdıramıyor bu gece!

Zuhal ERASLAN