Süleyman olsa insan, dünyada kalan değil,
Hiç birşey götürecek durumda falan değil,
Söylediğim has gerçek, inanın yalan değil;
Zâlim; Eşşek gibidir, sırtındaki yükünü,
Akledemez, göremez, kürk sanır, palan değil!

Kul’a bel bağlayanlar; Bu plân plân değil!
Yavruysa da Yılan’dır, demeyin; ’Yılan değil! ’
Yapılanlar kimsenin yanına kalan değil;
Zâlim; Eşşek gibidir, sırtındaki yükünü,
Akledemez, göremez, kürk sanır, palan değil!

Bazen çakal kurtluğa özenir nâra atar
Düşünmeden kendini götürür nâr’a atar
Önün-ardın fark etmez, ayağın yar’a atar;
Zâlim; Eşşek gibidir, sırtındaki yükünü,
Akledemez, göremez, kürk sanır, palan değil!

Kurt’a âşıksa koyun, sonuna amân deyin!
Kuzuları uyarıp; ’Sonrası yaman! ’ deyin
’Bu kafada gidenin, hâlleri duman! ’ deyin;
Zâlim; Eşşek gibidir, sırtındaki yükünü,
Akledemez, göremez, kürk sanır, palan değil!

Ozan İlo’m nâmertler nâsihat alan değil,
Bıraksan bir sapada, yolunu bulan değil,
Ciğerler kapışıldı, demeki; ’Talan değil! ’
Zâlim; Eşşek gibidir, sırtındaki yükünü,
Akledemez, göremez, kürk sanır, palan değil!