Artık duygularıma ad koyamıyorum.
Nefret mi ediyorum senden,
Yoksa kavruluyor muyum hala aşkla?
Pişmanlık mı nefesimi kesen, özlemek mi?
Merhamet mi etmeliyim sana,
Kendime acımalı mıyım?
Daha çok mu sevmeliyim seni?
Çoktan da mı daha çok?


Bitmeyecek gibi bu karmaşa.
Lanetlendim mi erosa küfrettiğim için?
Tuhaf şeyler oluyor bana.
Başka bir sevdanın niyeti yanaşsa tenime,
içim ürperiyor,
Sana ihanetim,
Kendime ihanetimden daha günah geliyor.
İçimdeki boşlukta yıkıcı, dondurucu bir poyraz esiyor
Bir organım eksik sanki.
Sürekli uyuşuyor fikrim.
Yarım kalıyor başladığım herşey
Geceye kaldığım anlarda
Hiç gerçekleşmicek bir dua dolanıyor dilime
Sonunda amin diyemediğim,
Eksik bir dua...

Tanrım!
Bir başkası deymesin deydiğim yere,
Parmak izlerim silinmesin ellerinden,
O dudaklarda başka bir ateş yanmasın,
Kalbinde bulduğum gizli kuytuyu kimse bulamasın
Derinine sakladıklarımın sırrı çözülemesin,
Benim olmadığım bir aşka konuk olmasın,
Bana sustuğu kadar, konuşmak istesin seninle,
Hiç unutmasın beni,
Unutturma sende.
Sık sık hatırlat yetememenin sancılarını,
Sevilmenin açlığını
Ve çok sevmenin tarif edilmez ağrısnı.


(canan karaman)