0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
903
Okunma
kimi zaman geç
kimi zaman erken esti rüzgar
ben ise
uçurtmamı
vakitsiz açtım
...
varlığımı saldım gözyüzüne
olur da değişir diye
tutunamadı hiç bir zerre
çakıldım özgürlüğün en dibine;
asi durakların mürekkebine boyandım
susuşlarımı yazdım kağıtlara
okunur da anlam bulur diye
dağılıverdi her nefesim hece hece
atıldım ıslak bir ateşin içine ;
üşüyen bir insanın tenini ısıttım
şimdi yokluk kadar yokum
belki kendime bile çokum
ben uçurtmamı vakitsiz açtım
yokluğu kaderle
varlığı umutla doldurdum...
