Dostluk kavramının giderek kan kaybettiği bu zamanda, dostluğunuz hazine kıvamında.
Her ne kadar inkâr etseniz de ( ki bu mütevazılığınız öldürecek beni…) siz bu sitenin sayılı gerçek şairlerindensiniz. Şiir= duygu+zekâ+teknik … formülünü öyle güzel uyguluyorsunuz ki …
Hiciv zor zanaat … Toplumsal sorunlara bilgiyle, genel kültürle, duyarlılıkla, ince ince dokunabilmek kolay değil … Hele ki bu dokunuşlara şiir gibi dar ve janjanlı bir kılıf uydurabilmek…
Ben çok şey öğrendim sizden (uygulayabilecek kadar yetenekli değilim o başka) ... Oflu Hocam iyi bilir tembelliğimi ... Sayfama gelenlere iade-i ziyarete sürüne sürüne giderim … Ama sizin (ve Oflu Hocamın) sayfalarına hoplaya zıplaya gittim ve zevkle okudum hep … Çünkü … Aslında var yaa … En önemli sebep ‘’ insan’’ lığınızın mısralara yansıması … sizi üzenlere bile öyle insanca yaklaşıyorsunuz ki … Bence bu en büyük SANAT …
Hiç unutmam: canımın çok sıkkın olduğu, yine kavga edecek birilerini aradığım bir zamanda size de meydan okuduğum halde ‘’ Siz aslında çok iyi bir insansınız’’ demiştiniz … O an ‘’ işte budur’’ dedim ve verdim notunuzu … IŞILTILI YILDIZ …

Zorgeneral ismini boşuna takmadım size … Her önüne geleni alkışlayan, pohpohlayan, yüzüne gülüp adını unutanlardan değilsiniz çünkü … Kum gibi her yöne akıp da hiçbir şekle girmemektense kaya gibi olmak ne güzeldir … ve insanlar bu rütbeden korkup kaçıyorlarsa eğer ‘’ düşmanı geri püskürtüyoruz işte’’ daha ne diyem … Sol eliyle kalbini tutup, sağ elini dümdüz alnına götürebilenler gelsin …

Teğmenliğe gelince … Çavuşluktan daha yüksek bir rütbe midir bilmem ama bir bayan için daha hoş geliyor kulağa … çok sevdim … ve bir daha terfi istemiyorum …

Ve … bu güzelim şiirde, beni en çok sarsan şey, moralimin çok bozuk olduğu şu günlerde kocaman bir armağan olarak gelişi …

Artık ne portokal bahçesi, ne tarla … Benim dağ gibi bir şiirim var artık …

Bir de yüreği dağ gibi dostum …