Karanlık çökerken geceden
Gündüze arta kalan bir ben
En derin rüyalardan uyanınca
Seni gördüğüme inandım kanımca

Şu hayatın boğucu havasının getirdiği tazyikli hüzün kokusu
Yüreğimin hep peşinden koştuğu aşkın telafisiz coçkusu
Seni sevmişti gerçekte sen, sen olunca
Düşünmeye ne hacet seven kalp olunca

Gözlerinde üç ışık yada sonsuzluk
Görünce seni kalır mı umutsuzluk
Nağmeler dökülünce yüreğimde
Anladım sen tek hikayeydin içimde

Geçmişin hüzünlü perdesi çekilirken silik gözüme
Kalbimdeki bu sensizlik mi yine
Ardı sıra giden geceler sessizliğe koşar
Seni tarif eden hangi mısralar

Artık unutmak istediğim bir geçmişin ürünüdür anılar
Umutlar sadece birer hayal olarak kalırlar
Mevsimsel değişiklikten etkilenen o hüzünlü acılar
Severken günler ne güzelmiş gerçeği görene kadar

Ölümün sessiz çığlığı sararken tüm benedimi
Sana hissettiğim duygularda nesi
Anılarla ifşa edilmiş gerçekler
Bilmesin seni hala sevdiğimi hiç kimseler