Bir varmış bir yokmuş.Bir zamanlar bir İskender’le bir Yeliz varmış.İskender ve Yeliz’in bir de anne ve babası varmış.Annenin adı Ayşe, babanın adı Ali’ymiş.
İskender bu yıl okula başlamış.Yeliz de henüz üç yaşındaymış.Yeliz’le İskender
çok iyi anlaşırlarmış. İskender bir gün okula giderken Yeliz de arkasından ağlamış. "Ben de gitmek istiyorum" demiş. Ayşe hanım, "Ağlama kızım abin akşama gelecek, gelince oynarsınız." demiş. Ama nafile, Yeliz feryadı basmış.Sonra İskender’in aklına bir fikir gelmiş:
_ Anneciğim, ben aşağıdaki şekerciden bir elma şekeri alayım.Biraz para verir misin?
_Tamam yavrum, al bakalım.
İskender gidip, şekeri almış ve gelmiş.
_ Al Yeliz, sana elma şekeri, sen bunu ye ben de okula gideyim. Geldiğim zaman oynarız tamam mı?
_ Tamam abiciğim,hadi git.
Böylece iş tatlıya bağlanmış. Ve herkes mutlu olmuş.
2011/Sevilay Aslankaya