Yine akşam yine hüzün kör karanlıkta, kırık dökük ayna’da ki yansımalarda sen..

Yüreğine çiğ düşmüş bedbah şairin, sessizliğinde kopan fırtınada ben..

Attığı her adım da gerilerken ayakları, uzaklaştıkça peşine gölgeler takılan sen..

Yorulmuş koca çınarın gövdesinde barınan, yaraymış misali kökünden çıkarılan ben..

Hasreti denize döken dinmez gözyaşında, akan her damlanın düşüşünde sen..

Yaralı bir kalbin kuytu köşesinde, ezber bozan,yakıp yıkan,hırpalanan ben..

Vuslatı gelmeyen beklemelerin, özlemin ortasında ağırlanan sen..

Hayal gemilerinin koca gövdesini, karaya vuran denizin kıyısında ben..

Yüreği sevdaysıyla bir hayli yanık, hüznünü maskeleyen bakışlarda sen..

Onca geç kalınmışlığın içinde pişmanlık, keşkelerin altında bocalayan ben..

Sağı solu vurgundan harebe olup,dokunsan yıkılacak duvarlarda sen..

Renkleri akıp gitmiş mat çizgilerde,çaresizliğe yenik resimlerde ben..

Gölgede aslı kayıp yazgısına yenik,metanetsiz bekleyen yalnızlıkta sen..

Kalabalık içinde koca bir sessizlik,kavgalara yenik düşmüş ayrılıkta ben..

Hayallere aldanıp düşlere dalan,gerçeğine çok uzak sema’larda sen..

Zavallı yüreğine pişmanlık dolan,bitmeyen korkulu rüya’larda ben..

Yılların yorgunluğuyla hayli yıpranmış,tükenen ömrüne gül arayan sen..

Yanılgılı hislerle yanlışa saplanmış,gönül yangınlarında zûl yaşayan ben..

Bitmeye yüz tutmuş türlü kavgalarda,yenilgiyi kabullenmeyen baş kahraman sen..

Sonu hiç gelmeyecek bütün yalanlarda,doğruların varlığına inanmayan ben.

23:00___14.07.12