4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1287
Okunma

Susuyordum kömür karası saçlarını
Ve sürmeli gözlerini seyre daldığım her vakit
Yine her zamanki gibi görüş süremiz kısıtlıydı
Az sonra gidecektin yanımdan
Beni hüzünlü bekleyişlerimin kucağına bırakarak....
Ve her seferinde sessiz bir çığlıkla
Gitme diyordum sana sessizce
Susarak.....
İçim acıyarak
Ama vakit hep gitme vaktiydi......
Vural UMUDİ../ ANKARA
5.0
100% (5)