Seninle bir kasın ayında başlıyor aşkımız
Karadenizin o soguk sularında

Gözgöze geliyoruz
Tam tutacakken ellerini
Koca bir vapur giriyor aramıza
Savruluyoruz boğazda
Sen başka tarafa akıyorsun
Bense başka tarafa

İçimiz yanıyor ayrılınca
Derken buhar oluyoruz
Buluşmak ümidiyle gözyüzünde

Tam bir dağın zirvesinde buluşmuşken
Rüzgar içimizi soğutuyor
Derken kar tanesi oluyoruz
Kovalıyorum seni semada

Tam yakalayacakken seni
Düşüyoruz toprağın sıçak kucağına
Yanyana olup sana dokunamamak
Hem seni yakıyor hemde beni

Eriyip karışıyoruz toprağa
Kavuşmak ümidiyle
Ama başka ağaca can veriyorsun
Bense başka ağaca

Uzatıyorum dallarımı yetişmiyor
Ne olur bir rüzgar gelse
Dolasa bizi birbirimize
Ama ne yazıkki nafile

Derken bahar geliyor
Kuşlar yuva yapıyor kucağımızda
Bizim içimiz yanıyor

Çiçekler açıyorum sana
Sadece bakıyorsun
Ne sen alabiliyorsun
Nede ben verebiliyorum

Derken yaz geliyor
Onlarca meyve veriyoruz
Belki aynı sepette buluşuruz diye
Ama sen elma sepetinde oluyorsun
Bense armut sepetinde

Ve nihayet sonbahar geliyor
Yapraklarımız buluşacak diye sevinirken
Kör olası karayel savurup atıyor bizi
Seni başka bir dağın yamacına
Beni başka bir dağın yamacına

İşte yine kış geldi içimiz üşüyor
Sarılıp ısınalım diyoruz
Sonumuz olsada yükleniyoruz gövdemize
Ama sen başka tarafa yıkılıyorsun
Bense başka tarafa

Artık son anlarımız gülüm
Oduncular geliyor bu son şansımız
Böllüp parçalıyorlar her yanımızı
Son kez gülüyoruz birbirimize
Kavuşmak ümidiyle

Ama dedimya imkansız aşk bu
Sen başka sobada yanıyorsun
Bense başka sobada

Seninle bir kasım ayında başlıyor aşkımız
Seninle bir kasım ayında ne olur bitmesin aşkımız

karayel