Semina’ya Göz’bebeğime

Eylülün kanlı takvimlerine aldırmadan yağan yağmurlar tanıdım
Kente düşen solmuş yüzlü misafirler
Hangi yöne çevirsem hüznü orada başka bir acı sardı acıyı


Merhem olmak adına yara açtı yar maskesi takmış kullar
Semina sen doğmamış bebeğim !
Karamsarlığımın yegane veliahtı...


Sana öyle insanlardan bahsedeceğim ki
Kaybedeceksin bulamadığın benliğini
Bu yazgımın adı "yok oluş"tur


Kalbimin her aşk için atışı yine kendini hedef alıp vuruşudur...

Gitgide azalan masumiyet Semina
Aynada nasılda kendini belli eder !
Aşkı iliştirip bıraktığımda Camii avlusuna
Kimliksiz bıraktım tüm sevgilerimi ardımda !



Sevmek Semina
Anka kuşunun küllerinden vazgeçmesidir unutma !