Sevgili kızım Bilgen’e...

-I-


uzak denizlerden
meltem rüzgârları esiyor,
ne kadar özlem
ne kadar sevgi varsa
geçiyor penceremden,
aradaki sineklik kesiyor
vizesiz kan emicileri,
haşerata engel!



bir rüzgârdır mutluluk
havalandırır dalları
savrulur pencerelerde
tüller perdeler
ve saçları genç kızların
etekleri gelinliklerinin
gülümsemeleri gözlerin
ve yarası
içe batan sözlerin
hepsi bir rüzgârla gelir...


ne alizeler bilirim
ve tropikal yağmurlar
ah/izelerde sesleri
hepsi göz çukurlarında
sarnıçlarca yükselir
dolar taşar
ve insan
barışıksa kendisiyle ancak
acı, hüzün ve sevinci
üçü bir arada
hepsini bir fin/canda yaşar!
...
aman dikkat
ceylanların göç mevsimi
çekik fin/can gözlü kızlar şaşar!



-II-


derin acılar
büyük depremler gibidir
kırılır fay hatları
vurunca ağrı
acıyla sancı
oynar bütün dağlar
taşlar yerinden
insan ağlar, boşuna mı
dalga dalga boğulur dünya;
tsunami?!


oğlum
kızım
evlâdım, sen misin beni üzen;
üzülme,
her depremin ardından
yeniden kurulur düzen,
yine aynı hızıyla
döner dünya,
oğluyla kızıyla
acıyla sızıyla!


son depremi anımsa
ekseni dünyanın
on santim kayık
ayıpsa kendine ayıp!


aynı sanan aldanır
herkesin bir değil dünyası,
aynı değil gönlünün yası
ağlayan kendine ağlar
kendine yanar dağlar..


-III-


ben ateşi kendim seçtim
kendim yandım, geldim geçtim
sıra sizde çocuklar
hayat yolunda mutlu yolculuklar...


Şaban AKTAŞ
12.07.2012




Foto:www.fotocommunity.de/search?q=Braut&index=fotos&options=YToyOntzOjU6InN0YXJ0IjtpOjA7czo3OiJkaXNwbGF5IjtzOjg6IjI4Mzg0NzE4Ijt9/pos/8