Güle güle insanlığım, unuttum seni bir an.
Ağzımdan salyalar akıyor, sanırsınız hayvan
Akıldan ve kalpten geriye kalan ne var?
Boş ver, geceleri koynumda hayvanlar yatar.

Durup düşünme vur, becer!
Kalp gitti, kelimeler süslü olsa ne çıkar?
Bulup çıkarsam seni, bunun özünde ne var?
Vazgeçince içimde, filizlernir kötü huylar...
Öfke, umutsuzluk, isyan; bunlar adamı yakar!

(İnsan olan sonradan pişman olandır).

Merhaba insanlığım, unuttum seni bir an.
Gözümden yaşlar akıyor, sanırsınız dindar
Şehvetten ve nefretten geriye kalan ne var?
Bazı geceleri de, koynumda umutlar yatar.

Merhaba insanlığım, unuttum seni bir an.
Temizle beni gözyaşım, tertemiz olunca devam.
Merhaba aşk, özlemişim seni her an!
Senden başka inan, her duygu yalan!

Yâr geldi. kelimeler kâfiyesiz olsun, ne var?
Sen önce ayrılık gönleğini, üstünden çıkar.
Dört kitap ehli, yetmiş iki millet
Cennete girsin ne çıkar?
Aşkın tek dini, tek bir anlamı var...

Onbirlik parmak, tam ayak, yedide durak,
Tüm bunları ser, bir kenara bırak...
Sen sev, sevil, gerisi nas’olsa gelir.
Sevgi, umut, insanlık; Şiirde bunlar olur...