4
Yorum
2
Beğeni
4,8
Puan
5751
Okunma
Aynı evrende yaşamamalı cellatlar ve çocuklar...
Ya ölmeli cellatlar, ya da hiç doğmamalı çocuklar!
ne vicdan vardı insanlıkta
nede insanlık vardı vicdanda
kapkara olmuştu yürekler
çocuk hıçkırıkları
ana feryatları
kurşun seslerine karışmış
minik yüreklere kan sıçramış
mutluluğa gülerek bakan o gözler
acıya korkuyla bakar olmuş
misket yerine
toplar ve mermiler ile oynar olmuş
ateşten kararmış o minik eller
ve..
toz dumanlar göz yaşlarına karışmış
feryatlar figan
çığlıklar zindan
analar yorgun
çocuklar durgun
ve zaman ertesine
geçmez olmuş..
kararmış etraf hayatlar misali
Güneşten yoksun
ay ışığı tek çare
ölüme ışık olmuş..
akrep yelkovanı kovalayıp durmuş
geceler gündüz , gündüzler gece olmuş
her zaman diliminde
bir yıldız kayar olmuş
gam kedere
acı gözyaşına
dönüşmüş
ölüm gelmiş , son olmuş
ve hayatın ertesine
bir güneş doğmuş
Yaradan’dan minik yüreklere
cennet vaad olmuş..
//BARAN//
5.0
83% (5)
4.0
17% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz