Bir çölde can pazarı kurdum Leyla için.
Can alır, can satar çöl kartalları,
Çöl kuşları can pazarında yarışır.
Bir güvercin düşmüş gelir peşime,
Oysa üç buğday tanesi borcu vardı bana.
Gerçi benim hiç borcum yoktu çöle,
Leyla’ya olan borcum için düşmüştüm.
Leyla bunu bilmez.
Yürürüm yürünmezlerde çıplak ayak,
Ey güvercin, şimdi ben sana borçluyum.
Şimdi canın emanet bana.
Belki bir çöl kuşu arkadaş olur bize.
Gel gezelim kuytuları seninle
Neydi derdin?
Ben sana hakkımı helal etmiştim oysa.
Şimdi acıkırsın bilirim,
Sana verecek bir tek danem de yok.
Ben ölmek için çıktım çöle
Ya Leyla, ya ölüm.
Ölmek senin neyine,
Dön desem dönemezsin de,
Ben çölü beslemek için buradayım.
Güneşi besler yangınlarım.
Ya sen?
Bu kadarcık dane için neden canının koyarsın?
Çöl geceleri soğuk olur koyunumdan ayrılma.
Sen bu katran karası gecelere alışık değilsin kaybolursun.
Z.Yiğit