NEDİME KÖŞGEROĞLU
bütün harflerden alacaklı annem
nevrotik gecelerin içe dönük sesi
kendi varlığına düşmeyen nefes
ağlama geçiti
gecenin soğuk dili yaladıkça tenini
haykırışa devriliyor masumiyet
depresyona yenik mani
şiir doğuruyor
tortu bağlamış kuyularda
yusuf’un gözleri

nasıl da şaşırtıyor insanı
kendine uzak düşmüş dil
aklı çekmiş duvarın
bakışları arasında karbon kağıdı
hep aynı önyargıyı çoğaltıyor
korunaklı korkunun kuldan kalın duvarı

bütün “K”lar kadınlara karşı yazık
sokağa düşüyor fazla kilolar
keman çalan evlerinizden geçtim
şimdi ‘ney’leyim
dev ekranların saltanatı
aşk-ayrılık
yaşam-ölüm arası
aklın çöplüğünde kayboluyor
tüm anaların yası

yalnızlık sirenlerinde bir tutam aşk
kendini ölüme çağıran uçurum
hayat deniyor sefil zamanın bahçesinden
savrulan çığlığa
yaşam değil ölüm oluyor hayata
anlam bağışlayan
yakan topu tutamıyor avuçlar
çelik çomak oyunundan vazgeçti çocuklar

babalar karanlıkta eşindikçe
kendi çamurunu çoğaltıyor
kum saati; histeri krizleri
şiiri arıyor Furuğ’un elleri
İranlı Kadın Şair