Hüzün bir alaca karanlık önümde topallayarak giden
ve ben çaresiz ne hikmetse hep ardından takip eden şair

tebrikler dost kalem

YÜREĞİNE SAĞLIK KALEMİN DAİM OLSUN

Bazen sabırla sustum,
Bazen de arsızlığa vurdum,
Çoğu kez de direndim durdum,
Ama yeter artık ben de yoruldum,
Bir çimdik gözyaşımda boğuldum...

Bakın saçım başım ağardı,
Yüreğimin üstüne karlar yağdı,
Hani uzun diyorlardı hayatı,
Çoğu gitti bile ,azıcığı kaldı,
Hala hüzün peşimi bırakmadı...


Hüzün bile dizelerde güzelleşmiş kutluyorum selamlar............

bitanem canım çimdiğim meleğim hüzünler bizden giderse nerde barınacak meleğim onun için ne bizden geçer nede yakamızı bırakır bitanem çoğu zaman arsızlığa vurup gülerken bile içimizden hüzün yapıyor bizler güldüğümüzü zannederken çok küçük bir kız çocuğu bana bir gün teyzeciğim gülerken bile gözlerinde hüzün var demişti bu sözü hiç unutamıyorum evet meleğim hüzün bizim diğer yarımız oldu yapıltı gitmiyor seni seviyorum canım arkadaşım

HÜZÜNLERİN SONA ERMESİ DİLEĞİ İLE KUTLARIM

CANIM ABLAM YUREGINDEN DOKULENLERI BEGENIYLE OKUDUM YUREGIN DAIM OLSUN HURMETLE ELLERINDEN OPUYORUM SEVGILERIMLE

Hüzünlerin sona ermesi adına...Yürek dizelerinizi kutluyorum...Rabatlı

Bazen sabırla sustum,
Bazen de arsızlığa vurdum,
Çoğu kez de direndim durdum,
Ama yeter artık ben de yoruldum,
Bir çimdik gözyaşımda boğuldum...

en zevk aldığım kısmı burası..

tamamen güzeldi..


ATTİLA TAN

Çok doğru dizeler,
hüzünlenirken hüzün de veriyoruz,ister istemez,
hüzünlenmek te insani bir duygu, yaşanıyor..

tebrikler,

güzeldi şiir,

sevgilerimle...

:) o artık arkadaşımız olduuuu:))) iyikide oldu nasıl çıkardı bu şiirler...

Hüzün uğramadan geçer mi yüreklere be canım
.Ömrümüzün her deminde şöyle bir yoklar bizi.
Bazen sarsar omuzlarımızdan, bazen bir tokat gibi vurur sersemletir.
Arada tekme de atar sinsice.. Yerden yere de vurur bazen.. Adı üstünde hüzün.Yaşam yoruyor insanı çok haklısın
.Gecenin bu vakti okurken bu yazdıklaırnı hüzünlenmemek elde mi be cannn.. Her satır çok gerçek.
İçimizden birinin yazdığı gibi samimi bir iç ses, hesaplaşma.
Yüreğinle say bunları da der gibi işte.
Yüreğine sağlık Sevgilerimle.

hüzün olmaa şiirler yazılmaz diye düşündüm
yineden geceniz hüzünsüz olsun.

Hüzün, insan gönlündeki güç ve kudret sembolüdür. Onun bir kalbi buğu buğu sarması, geleceğe gebe nice tohumların yeşermesi, yahut hayat suyunu, öz besinini şimdiden alması demektir.

Hüzün, tabiattaki sise biraz benzer. Yahut yağmurlu bir havadan evvelki nemli ve beşaret dolu havaya...

Hüzün, dağların zirvesindeki bulut gibidir. O, zirve insanların başını sarar buğu buğu.. taç gibi... Yoksa vadideki tümsekler, dereler-deki körpe yahut cüce fidanlar bu hüzün bulutlarını pek göremezler.

Ah! bu yüklü bulutlar bir yağmur olup dökülmeye görsün çorak sinelere: gayrı ortalık ab-ı hayattan coşkun bir sele döner. Ve her yer ve yön güllük gülüstanlık bir mevsime tablacılık eder

Hüzün, duyguları manevi yağmur ile besler. Onların daimi canlı ve hayattar kalmasını sağlar.

Hüzünden mahrum gönüller, sığ ve sıkıntılı gönüllerdir. Mahzunluk semtine uğramamış insanlar ne zaman gerçek kalb neşvesini ve gönül huzurunu tadacaktır. Zira hüzün olmadan nes'e ve saadetin kıymeti anlaşılmaz.

Nice insanlar vardır ki, büyük muvaffakiyetlerin ardından sırf bu hasletten mahrum oldukları için saadet onların basını döndürmüş ve boşluğa yuvarlanmış, zevalde kaybolup gitmişlerdir.

Hüzün gönlün ilacıdır. Onsuz kalblerin kör, sağır ve dilsiz olduğu rahatlıkla söylenebilir. Zira canlılığını yitirmiş bir ruhtan hangi hayatı fonksiyonu icra etmesi beklenebilir?

Hüzünlü insan adeta kalbinde güç stok eder. Gelecek için gerilime geçer ve zamanı gelince bu güç ile hasımlarının kalbine bir ok gibi saplanır.

Laubali insanlar ise bu gönül gevşekliği ile ellerindeki bütün sermayeyi de yitirirler. Zira bu rehavetin tesiriyle insan yavaş yavaş metafizik gerilim kaybedip her illeti normal görmeye başlar.

Nice menfur hadiseler onun gözünde pek ehemmiyet arzetmez ve onları izale etmek için hiç bir fikir ve fiiliyat ile ortaya çıkmaz. Buna bir bakıma hissizlik de denilebilir.

Hülasa olarak: hüzün varlığın temeli, kalbin güç kaynağı, hatta ve hatta varlık âleminin sinesinden yükselen en fıtrî kanunudur. (semih türk)

çok güzel dizelerdi şairem,kimin yakasını bırakıyorki bu illet,semih türk bu yazısında hüzünü başka bir bakış açısı ile ele almış, kutluyorum engin yüreğinizi,daim olun herdaim,,
saygılar_____________

Mum demiş ki; sormayın halimi a dostlar! Benden olmayan bir fitil taktılar özüme, ben onun için yanarım için için!...
İnsan etrafına neşe saçmak istiyor ama çevresine karşı ilgisini esirgemeyenlerin şahit olduklarından etkilenmemesi ne mümkün!
Elin sitemine yar yar, ağlarken gördüm diyor o erdem dolu kalpler için bir türkümüz…Bu öyle bir duygu ki kendi ekseninde dönen birine bakarken başı dönmek gibi bir şey…
Şiirinizi en kalbi duygularla kutluyor, gönül dolusu selam ve saygılarımı sunuyorum…

o hüzünlü yüreğiniz huzur bulsun İnşallah.Harika bir şiirdi.Sevgili dostum hüzünlerde tadında olmalı değilmi ama sizin ne denli metanetli biri olduğunuzu az çok biliyorum.Demekki fazla geldi bu tadı kaçan hüzün denen illet.Harika şiirinizi, sizi kutluyorum.İyiki varsınız, hep var olun.

HÜZÜN...




İşte bu yüzdendir,
Hüzün denen şu illete,
Hiç bulaşmak istemeyişim.
Hüznüme ayrı bir hüzün katıyor,
Başkalarına da hüzün verişim...

Ne yapsam yakamdan inmiyor,
Bir derin nefes aldırmıyor,
Yakama yapışmış bit gibi,
Kanımı emip bitiriyor,
Bende hal bırakmıyor...

Bazen sabırla sustum,
Bazen de arsızlığa vurdum,
Çoğu kez de direndim durdum,
Ama yeter artık ben de yoruldum,
Bir çimdik gözyaşımda boğuldum...

Bakın saçım başım ağardı,
Yüreğimin üstüne karlar yağdı,
Hani uzun diyorlardı hayatı,
Çoğu gitti bile ,azıcığı kaldı,
Hala hüzün peşimi bırakmadı...
____________Hüzün yüklü bir eser okudum yüreğinin hüzünden arınması dileğiyle selam olsun yazan yüreğe saygımla...

Değerrli dost kalem fevkalade güzel bir şiirdi yüreğine sağlık kalemin daim olsun.

saygılar
Bilal YILMAZ