bütün kapılarını kapattın bana
zorlasam da açamıyorum
artık ne yapsam olmuyor
çare bırakmadın bana
gitmekten başka
ama ...senden öteye...
adımlayamıyorum...
hangi köşe başında dursam
sana çıkıyor tüm yollar,
hangi yana kaysa gözlerim
yine sen,hep sen...
yağmurlar düşüyor üstüme
yağmurlarda boğuluyorum
düşler görüyorum sana dair,
fallar açıyorum gene sen
alfabem sen,dinim sen
yokluğunda bile sana tapıyorum

bir gece vakti geçiyorum
yürüdüğün yollardan
yolların sonu yine sana çıkıyor
durup kapında bekliyorum
bir heykel gibi...
dimdik,nefes bile almadan
düşerim açmazsan ...
düşüyorum
kırılıyorum....
paramparça ,
sürüne sürüne geri dönüyorum
biliyor musun?...
bilmiyorsun !
ben bunu hep yapıyorum

geceler bitiyor sabahlar oluyor
ben yine kapında
düşüp düşüp kalkıyorum

aldığım nefeslerde boğuluyorum
ben; yokluğunda yok oluyorum
geçmiyor dizlerimin yarası
ben; acısını yüreğimde duyuyorum

yorgun düşmüş savaşçıyım ben
seni dünyadaki tek zaferi yapmak için
ölüp ölüp yine dirilen
olur ya
olmaz ya
bir umut !
gene gelsem
gene düşsem kapılarında
bu sefer açar mısın ?