4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1889
Okunma

düsündükce kaybedıyorum dogruyu,
şaşırmaktan kendımı alamadan,her iyiligi.
her iyilik insan için yapılıyor deniyor da,
insanlık icin yapılan her iyilik ya insanı aglatıyor,
ya insanı öldürüyor,iyilikti yaptıgım diyen digeride insan halbuki,
bir şey var eksik kalan,insan insanı ya öldürecek yada mutlu edecek
anlayamıyorum,karmakarışık bir duygu,nasıl şey bu ,
ya her yaptıgını insana hizmet diyen beyinlerde bir arıza var
ya da bilinçsizce yapılan her hizmetinde çok belirli hata
yaşamda tek düze yaşanılan bu kavramda sevinçler acıya,
acılar insanı yok olmaya mahkum etmiş,anlayamadıgım bu
dünya acılar cehennemınde yasanan bir yermi sanki
sev dıyen Rahmanın sevgisiyle, neden bir bütün degil sevınçler.
yoksa yanlıs olanmı sevginin yerı,dogru yerde kullanılamayan,
her iyi dusuncenın ardındakı ,kendın ıcın ıstedıgın huzurda
baskası neden mahrum oluyor cekılen acılarda anlamsızca
bulamıyorum,sürekli beynim zonkluyor, insanı mutlu eden kavramı
nerede saklı dıye aradıkca, sevınçlerın kayboldugu dunyada,
neden sevınce gülerken ardından gelen gözyaşları.
yoksa sevinç ve üzüntü ayrılamaz bir güçmü yaşanası,
her sabahın mujdesınde sürekli göz yaşı damlası
her akşamın alaca karanlıgında hüzne götüren özlemler,
bir yanlış var evet yaşadıgımız bu dünya mezaliminde
ya yasamayı bilmiyoruz yada yaşatmayı ögrenemiyen gaddarlık
hep var olan,insanın yüregindeki mezalim ve anlamsız hırsı.
hodbınce kendinde buldugunu sandıgı yalancı sevgisiyle
ne kendisi mutlu olabildi,nede bır başkasına sevinç verdi
yetmezmi Allahım insanın insana verdıgı bu acı ve zulüm
anlayamıyorum mutlu olmak bu dünyanın neresınde sakli..
Meral tice
meral çello
5.0
100% (5)