Bugünümde hasret kokuyor sana dokunamayışım,sana susayışımın en acı uçurumundaydım.hiç yorulmadım seni beklemekten,hiç yılmadım gece nöbetlerinden,seni bana çok gören dünyama sataştım ara sıra,hiç korkmadım sensizliğin uğultusundan,korkmadım yalnız kalmalarımdan.Kazımıştım seni nasılsa benliğime acı gelsede uzakta olman,içimdeydi aslında benımleydın hep,şimdi hiç sevmediğin hırçınlığım var üstümde,bir o kadarda dargınım günlerime seni çalarken haber vermediler bana,bense dünlerimde büyütmüştüm seni.Ele avuca sığmazdı sana olan sevdam, şimdi kimlerden sorarım seni,hangi rüzgara bırakırım kokunu ,neyle avuturum tuza bandırılmış kalbimi,olmuyor be kalbimin yarısı sensiz olmuyor,işte yapamıyorum bir türlü beceremiyorum Sensiz uyumayı. bir gün çıkıp gelmelerinin hayali yaşatır oldu beni. Hep derdim yalnızlık neden bu kadar üşütür insanı diye ,oysaki bilemezdim bir gün senden ayrılmanın ölüm kadar soğuk olduğunu.