1
Yorum
2
Beğeni
3,0
Puan
1035
Okunma
Dağların yamaçlarında açan ,
yaban çiçekleri gibiydik
biçare, sen çoçuk,ben çocuk
yağmurlar yağıyordu yüreğimize,masalsı
Bir zamansız dağ rüzgarında savrulduk
yalnız köklerimiz kaldı
artık esme rüzgar esme,bu benim kaderim
Avare akşamların iki nöbetcisiydik
yolcu muyduk?bu şehrin iki insanı mıydık,
yoksa bir yabancı mı?
unuttuk hangi şehirden geldiğimizi
dağıl bulutlar dağıl,susma sevdiğim, bu benim kaderim
Rüzgarların savurduğu bulutlar gibiydik
nereye gideceğini bilmeyen
nereye yağmur gibi ineceğini bilmeyen
başka diyarlarda güne merhaba diyecektik
zaman ve mekan ötesinden
iki Okyanus yakasından seslenecektik,
ama üzülme sevdiğim, bu kaderim
sonra hüzünlere gark olduk
birşey söyleyemedik
bulutlar kapladı gökyüzünü
birde gölgeler
birazdan inecek yağmur
umudunu kesme sevdiğim kader işte
5.0
50% (1)
1.0
50% (1)
Cevap Yaz