Aşkın ne zifiri karanlık olduğunu.
Erimesin diye, acıyıp ta bir muma üflediğimde anladım.
Ateşi bulup tekrar yakmak istediğimde ise,
Güneş çoktan penceremden içeri girmişti, bile
Çok mu geçti? Ben mi geç kalmıstım.
Şimdi ne zaman karanlığa düşsem
Sen gelirsin aklıma, mum gibi…

Bana göre de mutluluğun rengi mavi gibiydi.
“mutluluk” benim için ne acı bir kelime
Yaşamayıp da yitirdiğim duygu.
Sen mutluluğa pembe baktığında anladım
Şimdi ne zaman başımı kaldırıp semaya baksam,
Sen gelirsin aklıma, mavi gibi

Neden bilmiyorum ama; kutsaldı mabedimdeki yerin
Allah ın bir lutfu gibiydin bana
Farz kılınmıştık ikimizde birbirimize
Ve vacipti sevmelerimiz
Şimdi nerde bir nimet görsem
Sen gelirsin aklıma, ekmek gibi

Sevmeyi beceremedik değil mi?
Sen Leyla ben mecnun olamadık.
Karışamadı bu aşk tarihe,
Kalmadık akıllarda, sayfalara sığamadık,
İz bırakamadık yufka yüreklere.
Şimdi ne zaman bir takvim görsem
Sen gelirsin aklıma, dün gibi

Yaşamak, sadece bir nefes mi?
Bu kadar canlı cümle canan ve bitki
Hayat dilimizin ucundaki bayram şarkısı
Söyler durur insanoğlu şimdi
Kim düşünür, piroğlunun bedbah halini.
Şimdi nerde bir diri görsem
Sen gelirsin aklıma, ölüm gibi.
kadir PİROL